Deze blogpost van David Moser van de University of Michigan Center for Chinese Studies legt heel duidelijk uit waarom het leren van Chinees zo moeilijk is voor buitenlanders (en voor Chinezen zelf). Het is allemaal zo herkenbaar: de karakters voor "niezen" niet kunnen schrijven, de moeilijkheid van het lezen van een tekst of van de krant, het opzoeken van karakters in een woordenboek... Ik ben meerdere malen in de lach geschoten. Vooral als hij het heeft over het lezen van een Spaanse krant, wat helemaal niet moeilijk is, zelfs zonder een enkele les Spaans. Ik begrijp nu ook waarom ik teksten in het klassiek Chinees zo moeilijk vond.
Toch ben ik het niet op alle punten met David Moser eens. Hij beweert bijvoorbeeld dat een tekst hardop voorlezen en lezen voor het plezier onmogelijkheden zijn. Het ligt er maar net aan welk boek je pakt. De droom van de rode kamer is bijvoorbeeld niet het eerste boek wat ik ter hand zou nemen. In het Chinees moet je ook altijd rekening houden met het verschil tussen spreek- en schrijftaal. Maar niet alle boeken zijn in formeel taalgebruik geschreven. Er zijn genoeg boeken die je "gewoon" kunt lezen. In het begin is het misschien even zwemmen, maar met wat oefening kom je er wel.
Voor gevorderden is de blogpost heel herkenbaar, voor beginners is het een waarschuwing:
"The study of Chinese characters can become a lifelong obsession, and you soon find yourself engaged in the daily task of accumulating them, drop by drop from the vast sea of characters, in a vain attempt to hoard them in the leaky bucket of long-term memory."